• موارد مصرف |
كلرپرومازین در اختلالات روانی نظیر اسكیزوفرنی ، جنون، مانیا و نیز بصورت داروی كمكی در درمان هیجان شدید و اختلالات روانی ـ حركتی و نیز بعنوان ضد تهوع و درمان سكسكه شدید بكار می‌رود. |
• مکانیسم اثر |
كلرپرومازین اثر درمانی خود را بطور عمده با مهار گیرنده‌های پس‌سیناپسی دوپامین در سیستم اعصاب مركزی در مسیر مزولیمبیك و مزوكورتیكال اعمال می‌نماید. همچنین گیرنده‌های موسكارینی، هیستامینی، سروتونینی و آلفا ـ آدرنرژیك بوسیله این دارو تحت تأثیر قرار می‌گیرند. |
• فارماکوکینتیک |
با مصرف خوراكی، كلرپرومازین جذبی سریع دارد اما تحت تأثیر عبور اول كبدی قرار می‌گیرد. دارو متابولیسم كبدی وسیعی داشته (بعضی از متابولیت‌ها فعال هستند) و از راه صفرا و ادرار دفع می‌گردد. |
• موارد منع مصرف |
همراه با سایر داروهای تضعیف كننده CNS ، همراه با سایر داروهای تضعیف كننده مغز استخوان و نیز در بیماری فئوكروموسیتوم نباید مصرف گردد. |
• هشدارها |
1 ـ كلرپرومازین در بیماریهای قلبی ـ عروقی، عروق مغزی، تنفسی، پاركینسون، صرع و عفونت حاد، صدمات كلیوی و كبدی باید با احتیاط مصرف شود. 2 ـ در بیماران با سابقه یرقان یا لوكوپنی، كم‌كاری تیروئید، میاستنی گراو، هیپرتروفی پروستات و گلوكوم با زاویه‌بسته ، خصوصا در افراد مسن با احتیاط مصرف شود. |
• عوارض جانبی |
علائم خارج هرمی و در مصرف طولانی مدت گاهگاهی دیسكینزی دیررس، كاهش دمای بدن (گاهی تب)، خواب‌آلودگی، بی‌ثباتی خلقی، رنگ‌پریدگی، كابوس شبانه، بی‌خوابی و افسردگی ممكن است ایجاد گردد. آثار ضد موسكارینی نظیر خشكی دهان، احتقان بینی، یبوست، اشكال در دفع ادرار و تاری دید از عوارض شایع دارو هستند.
|
• تداخل های دارویی |
مصرف آن همزمان با داروهای ضد آریتمی، خطر ایجاد آریتمی های بطنی را افزایش می‌دهد. مصرف كلرپرومازین به همراه ضدافسردگیها، سبب افزایش غلظت پلاسمایی و اثرات ضد موسكارینی آنها خصوصا انواع سه حلقه‌ای می‌گردد. كلرپرومازین با اثر داروهای ضد صرع (با كاهش آستانه تشنج) مقابله می‌نماید. مصرف فنوتیازین‌ها همراه ترفنادین خطر آریتمی بطنی را افزایش می‌دهد. پروپرانولول غلظت پلاسمایی كلرپرومازین را افزایش می‌دهد. |
• نکات قابل توصیه |
1 ـ بیمار باید تا 30 دقیقه پس از تزریق عضلانی دارو در حالت خوابیده قرار گیرد. 2 ـ تزریق عضلانی دارو دردناك بوده و ممكن است سبب كاهش فشار خون و تاكی‌كاردی شود. 3 ـ از قطع ناگهانی مصرف دارو باید خودداری شود.
|
• مقدار مصرف |
خوراكی: بزرگسالان: كلرپرومازین در اسكیزوفرنی و سایر اختلالات روانی، مانیا، تحریكات روانی ـ حركتی، هیجان، درمان كمكی در هیجان شدید در كوتاه مدت ابتدا به میزان 25 میلی‌گرم 3 بار در روز (یا 75 میلی‌گرم هنگام شب) و برحسب پاسخ دهی بیمار مصرف می‌شود. مقدار معمول داروی نگهدارنده 75-300 میلی‌گرم در روز است (ولی در اختلالات روانی روزانه به بیش از یك گرم ممكن است نیاز باشد). در افراد مسن یا ضعیف به میزان نصف تا یك سوم میزان مصرف در بزرگسالان مصرف می‌شود. كودكان: در كودكان (اسكیزوفرنی دوران كودكی)1 تا 5 سال mcg/kg 500 هر 4 تا 6ساعت (ماكزیمم 40 میلی‌گرم روزانه) و 6-12 سال یك سوم تا نصف بزرگسالان (ماكزیمم 75 میلی‌گرم روزانه) مصرف شود. تزریقی: بزرگسالان: تزریق در عمق عضله (برای تسكین علائم حاد بیماری) بمیزان 25-50میلی‌گرم هر 6 تا 8 ساعت مصرف می‌شود. كودكان: در سنین 5 ـ 1 سال به میزان500 mcg/kg هر 8 ـ 6 ساعت (ماكزیمم 40میلی‌گرم در روز) و در كودكان 12ـ6 سال مقدار 500 mcg/kg هر 8 ـ 6 ساعت (حداكثر75 میلی‌گرم در روز) مصرف می‌شود.
|
• اشکال دارویی |
Coated Tablet: 25 mg, 100 mg Injection: 50 mg/ 2ml |