• موارد مصرف |
هالوپریدول در درمان اسکیزوفرنی و حالات روانی دیگر، مانیا، درمان کوتاه مدت و کمکی تحریکات روانی ـ حرکتی، تحریک پذیری و برآشفتگی و نیز درمان کوتاه مدت و کمکی اضطراب شدید، بهبود تیک های حرکتی و علائم سندرم tourette و حرکات کره‌ای مربوط به آن به کار می‌رود. همچنین در درمان سکسکه مقاوم مصرف می‌گردد. |
• مکانیسم اثر |
هالوپریدول اثر درمانی خود را عمدتا با انسداد گیرنده‌های دوپامینی اعمال می‌نماید. گیرنده‌های آلفا ـ آدرنرژیک و موسکارینی نیز توسط هالوپریدول تا حدودی مسدود می‌شوند. |
• فارماکوکینتیک |
هالوپریدول از راه خوراکی تا حدود 60 درصد جذب می‌گردد . متابولیسم کبدی وسیعی داشته و حداکثر غلظت خونی آن 6 ـ 2 ساعت پس از مصرف خوراکی ایجاد می‌گردد. نیمه عمر این دارو 37 ـ 12 ساعت بوده، به میزان زیادی از راه کلیه و مقداری نیز از راه صفرا دفع می‌گردد. |
• موارد منع مصرف |
در حالاتی مانند گیجی دوران پیری، بیماران تحریک پذیر و بیش از حد فعال و پورفیری و نیز همراه با سایر داروهای تضعیف کننده مغز استخوان و یا سیستم اعصاب مرکزی، در بیماری فئوکروموسیتوم و نیز در بیماری عقده های قاعده ای مغز نباید تجویز گردد. |
• هشدارها |
1 ـ در بیماریهای قلبی ـ عروقی، پارکینسون، صرع، اختلالات تنفسی و عفونت حاد باید با احتیاط فراوان مصرف گردد. 2 ـ در صدمات کلیوی و کبدی باید با احتیاط فراوان تجویز شود. 3 ـ بیماران مبتلا به تیروئید سمی و نیز کودکان، به واکنش های دیستونیک و آکاتزی ناشی از مصرف هالوپریدول حساستر می‌باشند. در کودکان زیر 3 سال مصرف آن توصیه نمی‌شود. |
• عوارض جانبی |
آرامش بیش از حد و خواب آلودگی، بی‌ثباتی خلقی، کابوس های شبانه، بی خوابی، تحریک، سرخوشی ممکن است بروز نماید. در مصارف طولانی مدت دیسکینزی دیررس ممکن است ایجاد گردد. آثار ضد موسکارینی نظیر یبوست، خشکی دهان، احتقان بینی، احتباس ادرار و تاری دید نیز بندرت بروز می‌نماید. عوارض خارج هرمی خصوصا واکنش های دیستونیک و آکاتزی، بخصوص در تیروئید سمی شایع تر می‌باشند. عوارضی از قبیل خستگی، ضعف، گاهگاهی بروز می‌نماید. |
• تداخل های دارویی |
داروهای هوشبر اثر کاهنده فشار خون هالوپریدول را افزایش‌می‌دهند. ریفامپیسین و کاربامازپین متابولیسم کبدی هالوپریدول را افزایش داده، سبب کاهش غلظت پلاسمایی آن می‌گردند. داروهای ضد افسردگی سبب افزایش اثر ضد موسکارینی هالوپریدول می‌گردند. فلوکستین غلظت پلاسمایی هالوپریدول را افزایش می‌دهد. هالوپریدول احتمالا با کاهش آستانه تشنج، با اثر داروهای ضد صرع مقابله می‌نماید. داروهای نظیر متیل دوپا و لیتیم سبب افزایش عوارض خارج هرمی هالوپریدول می‌گردند. |
• نکات قابل توصیه |
اثر سایر داروهای تضعیف کننده CNS مانند داروهای آرامبخش، خواب آور و ضد دردهای قوی بوسیله این دارو افزایش می‌یابد. |
• مقدار مصرف |
خوراکی: در درمان اسکیزوفرنی و سایر حالات روانی، مانیا، درمان کوتاه مدت و کمکی تحریکات روانی، حرکتی و رفتارهای پیچیده خطرناک، در ابتدا به میزان 3 ـ 5/1 میلی‌گرم 3 ـ 2 بار در روز و یا 5 ـ 3 میلی گرم 3 ـ 2 بار در روز برای بیماران مقاوم یا حالات شدید بیماری تجویز می‌شود. در اسکیزوفرنی مقاوم ممکن است روزانه تا 100 میلی گرم (بندرت تا 120 میلی گرم) مورد نیاز باشد. برحسب پاسخ بیمار بایستی حداقل میزان دارو را به عنوان مقدار مصرف نگهدارنده (حدود 10 ـ 5 میلی گرم در روز)، تجویز نمود. در سالمندان یا افراد ضعیف در ابتدا، معادل نصف مقدار مصرف بالغین تجویز می‌گردد. در کودکان ابتدا 50 – 25 mcg/kg/day (در 2 مقدار منقسم) حداکثر تا 10 میلی گرم تجویز می‌گردد. در افراد جوان یا بالغ حداکثر 30 mg/day (در موارد استثنایی 60میلی گرم)، مصرف می‌شود. در سکسکه مقاوم به میزان 5/1 میلی‌گرم، 3 بار در روز تجویز می‌شود که بر حسب پاسخدهی بیمار مقدار مصرف را می‌توان تنظیم نمود. در کودکان مصرف دارو توصیه نمی‌شود. تزریقی: بطریق تزریق داخل عضلانی، به میزان 10 ـ 2 میلی‌گرم تجویز می‌شود. مقادیر بعدی هر 8 ـ 4 ساعت و برحسب پاسخدهی بیمار (تا هر یک ساعت در صورت ضرورت) و حداکثر تا 60میلی‌گرم تجویز می‌شود. افرادی که به شدت دچار اختلال روحی و روانی شده باشند ممکن است در ابتدای درمان تا 30 میلی گرم دارو نیاز داشته باشند. مصرف دارو در کودکان توصیه نمی‌شود. برای کنترل تهوع و استفراغ به میزان 2 ـ 0/5 میلی‌گرم تجویز می‌گردد. |
• اشکال دارویی |
Oral Solution (As lactate): 2 mg / ml Injection : (As lactate) 5 mg / ml, (Asdecanoate) 50 mg / ml Scored Tablet : 2 mg , 5 mg |
• نام های تجاری |
® MINOO-HALOPRIDOL ® HALOPERIDOL-PD ® HALOPERIDOL-SOBHAN ® HALOPERIDOL-EXIR |